بهترین موتورسواران دنیا چه کسانی هستند؟

شماره ۱۰: کنی رابرتز (Kenny Roberts)

کنی رابرتز، مسابقه‌دهنده موتورسیکلت، جوان‌ترین فردی بود که در اولین سال حضور خود قهرمانی کلاس برتر MotoGP را به‌دست آورد. او همچنین اولین آمریکایی بود که در مسابقات موتور سیکلت ۵۰۰ سی‌سی عنوان قهرمانی جهان را کسب کرد.

از سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۰، کنی رابرتز موفق به کسب ۳ عنوان شد. اما این تنها عناوینی نبود که او را به ستاره مسابقات موتورسیکلت و موتورسوار برتر جهان تبدیل کرد. سبک سواری او بسیار تاثیرگذار بود و همین موضوع او را به یکی از بزرگ‌ترین سوارکاران تمام دوران تبدیل کرد.

شماره ۹: مارک مارکز (Marc Márquez)

مارک مارکز به‌عنوان یک مسابقه‌دهنده موتورسیکلت اسپانیایی در سن ۲۲ سالگی تاثیری فراموش‌نشدنی بر این ورزش گذاشت. او در سال ۲۰۱۰ در سن ۱۷ سالگی به موتورسواری حرفه‌ای تبدیل شد و در آن سال توانست عنوان بهترین موتورسوار دنیا در مسابقات MotoGP را به‌دست آورد. پس از آن یک عنوان دیگر در سال ۲۰۱۲ و ۲ عنوان پشت‌سرهم در کلاس برتر MotoGP او را به موتورسوار برتر جهان تبدیل کرد. او به‌عنوان جوان‌ترین قهرمان تاریخ موتورسواری نیز شناخته می‌شود.

در MotoGP 2014 مارک مارکز در ۹ رویداد، جایزه بزرگ فصل را دریافت کرد. بسیاری از ناظران می‌گفتند که مارک مارکز اگر ادامه دهد، می‌تواند به‌عنوان پُرافتخارترین و موفق‌ترین موتورسوار در تمام دوران شناخته شود.

شماره ۸: جان سورتیز (John Surtees)

جان سورتیز یک مسابقه‌دهنده بریتانیایی بزرگ بود که در دهه ۱۹۵۰ بر ورزش موتورسیکلت‌سواری تسلط بالایی داشت. او که ۴ بار قهرمان جهان در رده موتورسیکلت‌های ۵۰۰ سی‌سی شده بود، همچنین ۳ عنوان نیز در کلاس ۳۵۰ سی‌سی به‌دست آورده است. در مجموع ۷ عنوان جهانی در مسابقات موتورسواری به او تعلق گرفته است.

جان سورتیز همچنین در مسابقات اتومبیل‌رانی نیز شرکت کرده و در مسابقات جایزه بزرگ فرمول ۱ نیز شرکت کرده است. در واقع او در سال ۱۹۶۴ قهرمان مسابقات جهانی فرمول ۱ شد و تنها فردی بود که توانست عناوین جهانی با وسایل‌نقلیه ۲ چرخ و ۴ چرخ را به‌دست آورد. جای تعجب نیست که بسیاری از مردم جهان، جان سورتیز را بزرگ‌ترین مسابقه‌دهنده تاریخ بریتانیا می‌دانند.

شماره ۷: مایک هیلوود (Mike Hailwood)

مایک هیلوود دیگر موتورسوار بریتانیایی است که جان سورتیز را در جایگاه موتورسوار برتر جهان به چالش کشید. او در سال‌های ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۷ در ورزش حرفه‌ای موتورسیکلت سواری حضور داشت و در مجموع ۴ قهرمانی جهان و ۹ قهرمانی در کلاس‌های مختلف موتورسیکلت را به‌د‌ست آورد.

مانند جان سورتیز، مایک هیلوود نیر از مسابقات موتورسیکلت به مسابقات فرمول ۱ گرایش پیدا کرد. با این حال، همۀ امیدها برای تبدیل شدن او به قهرمان فرمول ۱ بر باد رفت چون مایک هیلوود در سال ۱۹۸۱ در یک حادثه رانندگی فوت کرد. او نه در یک مسابقه سطح بالای اتومبیل‌رانی بلکه در مسیر خرید خوراکی برای فرزندانش درگذشت. در یک پیچ، کامیونی با سرعت به خودروی او برخورد کرد و علاوه‌بر مایک، دختر ۹ ساله‌اش نیز در این حادثه کشته شد.

شماره ۶: مایکل دوهان (Michael Doohan)

مایکل دوهان یک موتورسوار استرالیایی بود که عنوان بهترین موتورسواران دنیا از سال ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۸ را به‌دست آورد. او در واقع ۵ عنوان متوالی را در مسابقات موتورسواری جهان به‌دست آورده است. فقط جاکومو آگوستینی با ۸ عنوان و والنتینو روسی با ۷ عنوان توانستند قهرمانی بیشتر در کلاس برتر MotoGP را کسب کنند.

مایکل دوهان در طول دوران حرفه‌ای خود برای تیم هوندا مسابقه داد و ثابت کرد که موتورسوار برتر جهان است. او برای تیم هوندا میراثی ارزشمند برجای گذاشت که تنها چند موتورسوار بعدی توانستند به آن مقام‌ها و عناوین نزدیک شوند.

شماره ۵: کیسی استونر (Casey Stoner)

کیسی استونر به‌عنوان موتورسوار برتر جهان شناخته می‌شود که توانست ۲ بار قهرمان شود. این مسابقه‌دهنده استرالیایی خیلی زود بازنشسته شد. او در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۱ موفق به‌دریافت جایزه بهترین موتورسواران دنیا شد و به‌دلیل توانایی بالایی که در سوار شدن بر هر نوع موتورسیکلتی فراتر از محدویت‌های آن داشت به شهرت رسید.

کیسی استونر قدرت کنترلی استثنایی روی موتورسیکلت‌های مسابقه در سرعت‌های سرسام‌آور داشت. در ۱۷ می سال ۲۰۱۲، در جایزه بزرگ فرانسه، کیسی استونر اعلام کرد که در پایان فصل ۲۰۱۲ بازنشسته خواهد شد و گفت دیگر در رقابت‌ها شرکت نمی‌کند.

شماره ۴: وین رینی (Wayne Rainey)

بدون شک بهترین موتورسیکلت‌سوار آمریکایی در تمام دوران‌ها، وین رینی است که در سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰ در مسابقات موتورسیکلت‌سواری شرکت کرده و توانست ۳ عنوان قهرمانی کسب کند.

وین رینی که یک موتورسوار حرفه‌ای و محاسبه‌گر بود به‌دلیل سبک مسابقه‌ای متفاوت و رفتار سردش در حین مسابقات ستایش می‌شد. او اگر در سال ۱۹۹۳ تصادف نمی‌کرد قطعا می‌توانست عناوین بیشتری کسب کند.

وین رینی در مسابقات MotoGP در سال ۱۹۹۳، زمانی‌که در گرندپری ایتالیا در میزانو تصادف کرد، در امتیاز قهرمانی پیشرو بود. او با سرعت بسیار زیاد به تله سنگ‌ریزه افتاد و ستون فقراتش شکست. این تصادف باعث شد وین رینی برای همیشه از سینه به پایین فلج شود.